Remco Campert, de dichter die als schrijver bekend werd

In de nacht van zondag op maandag 4 juli 2022 overleed op 92-jarige leeftijd Remco Campert. Hij kreeg al op jonge leeftijd bekendheid als dichter en beschouwde zichzelf in de eerste plaats ook als zodanig. Toch zou hij meer bekendheid krijgen als schrijver. Het leven is vurrukkulluk is wellicht zijn bekendste werk. Dat romandebuut uit 1961 werd in het kader van ‘Nederland leest’ in 2011 nogmaals uitgegeven en weerom een bestseller.

Remco Campert: een leven als dichter

Remco Campert werd in 1929 geboren als enig kind van dichter Jan Campert, die zijn brood als journalist verdiende en de actrice Joekie Broedelet. Toen hij 3 was verliet zijn vader het gezin. Zijn moeder had door haar drukke werk weinig tijd voor hem en om die reden werd hij vooral door zijn grootouders opgevoed. Zijn vader overleefde het concentratiekamp in de oorlog niet. Remco Campert had moeite om daarover verdriet te voelen. Hij besefte wel dat hij veel op zijn vader leek die onrustig was, te veel dronk en van vrouw tot vrouw ging. In het leven van Remco Campert waren er ook vele vrouwen. Pas in 1996 kwam hij op dat punt tot rust en trouwde met een van zijn vroegere vriendinnen: Deborah Wolf. Zij organiseerde daarna zijn leven en typte zijn werk, waarvoor hij een typemachine bleef gebruiken, over op de computer. Remco Campert bleef zijn hele leven roken en te veel drinken.

Een vijftiger die geen wartaal schreef

Na de oorlog werd Campert al snel van de middelbare school gestuurd wegens ‘volharden in nietsdoen’. Hij vertrok met een vriend naar Parijs waar ze praktisch zonder geld de dagen doorbrachten door de stad te verkennen. Ze huurden een kamer in een achterbuurt met een eenpersoonsbed, waarin ze om de beurt sliepen. Er was nauwelijks genoeg geld voor één consumptie per dag waar ze uren over deden in een café. In 2014 zou Campert hierover weemoedig verslag doen in de roman ‘Een liefde in Parijs’. Terug in Nederland werd hij gerekend tot de vijftigers, een groep experimentele kunstenaars. Van de meeste leden van de groep werd gezegd dat ze vooral wartaal produceerden. Dat gold echter niet voor Campert. Zijn luchtige, lichte stijl van dichten zorgde voor toegankelijke gedichten en al op jonge leeftijd werd hij gerekend tot de belangrijkste dichters in ons land.

Een liefde in Parijs, Remco Campert

Hoofdpersoon van Een liefde in Parijs is de schrijver Richard Sanders. Vlak na aankomst in Parijs heeft hij op straat een vluchtige ontmoeting met een elegante vrouw die hem wel herkent, maar van wie hij niet meer weet wie zij is. Ze noemt hem haar naam, maar ook dat helpt hem niet het juiste beeld uit zijn geheugen op te diepen. Wel ziet hij beelden voor zich die op het eerste gezicht niets te maken hebben met deze ontmoeting, zoals ze daar nu staan in het donker wordende licht op de Place du Panthéon. Terwijl Richard in Parijs is voor de presentatie van de vertaling van zijn boek De kunst van het vergeten, wordt tegelijkertijd een tentoonstelling geopend van zijn vriend Tovèr. Samen woonden zij aan het begin van hun kunstenaarschap in de Franse hoofdstad, vol van dromen en ambities. Nu blijkt dat Richard minder doorzettingsvermogen heeft gehad in de kunst, en misschien ook wel het leven, dan Tovèr. Richards dromen waren in die periode grenzeloos, maar zijn doorzettingsvermogen bleek, anders dan dat van Tovèr, begrensd te zijn.

Een doorbraak en een writers block

In 1961 brak Campert door bij het grote publiek in Nederland met de roman ‘Het leven is vurrukkulluk’. Het boek zou ook altijd met zijn naam verbonden blijven, ondanks zijn enorme oeuvre en het feit dat hij zichzelf als dichter zag en niet als schrijver. Het was het begin van een productieve periode waarin hij zowel proza als poëzie schreef. In 1972 kreeg hij voor die tijd het enorme bedrag van 50.000 gulden voor het boek Campert Compleet, dat zijn verzamelde verhalen tot dusverre omvatte. Hij kocht een oude notariswoning in Frankrijk en liet zijn toenmalige vriendin Deborah in de steek. In de jaren 70 produceerde hij verder niets meer, Campert had last van een writers block. Hij rookte en dronk er niet minder om en er waren ook steeds vrouwen in zijn leven. Financieel bleef het hem ook goed gaan.

Het leven is vurrukkulluk, een impressie

Het verhaal gaat over de twee vrienden Mees en Boeli die in het park het zestien-jarige meisje Panda ontmoeten. Het is de tijd dat alles kan, marihuana, vrije liefde en eindeloos doelloos slenteren door het park. Campert weet als geen ander de vrolijkheid, luchtigheid en doelloosheid van de jaren zestig in woorden weer te geven. Dat doet hij mede door veel woorden fonetisch te schrijven tot vermaak van de ene lezer en ergernis van een ander.

Bekijk ook:  Kay Scarpetta, de Patricia Cornwell serie op volgorde

Een bekend citaat uit het boek:

‘Ik verveel me niet. Ik ben ongelukkig.’

‘Omdat je in geluk gelooft. Iedereen die in geluk gelooft is ongelukkig.’

Uit Het leven is Vurrukkulluk, Remco Campert

De bekendste boeken van Remco Campert

Hieronder vind je de bekendste boeken van Remco Campert op een rij:

  1. Het leven is vurrukkulluk
  2. Een liefde in Parijs
  3. Het satijnen hart
  4. Dagboek van een poes
  5. Het onkruid en de bloem

Op zoek naar een bloemlezing van het werk van Remco Campert? In Campert Compact vind je een verzameling aan verhalen, gedichten en columns, waardoor je een goed beeld krijgt van de stijl van deze schrijver.

De introductie van Somberman

In de jaren 80 lukte het Campert weer om te schrijven en hij creëerde de figuur Somberman. Deze kwam tot niets, was drankzuchtig en zijn leven was eigenlijk compleet zinloos. Somberman stond symbool voor de jaren tachtig waarin het vrijwel steeds crisis was maar zeker ook voor zijn persoonlijke crisis. Ondanks de sombere achterliggende gedachte wist Campert een luchtige en licht cynische toon aan te houden. Het succes zorgde ervoor dat hij een duur huis in Amsterdam kon kopen en hij weer plezier in het schrijven kreeg.

De columns die zijn beroemdheid vergrootten

In de jaren 90 voelde Campert zich nog regelmatig lamlendig en hij bleef te veel drinken. Maar hij trok ook het land in met zijn vriend Jan Mulder en gaf komische leesavonden. Ze schreven ook als het duo CaMu tien jaar lang drie dagen per week een column op de voorpagina van de Volkskrant. Hierbij werden vele typetjes geïntroduceerd, zoals Drs Mallebrootje die regelmatig, als lid van de Tweede Kamer, zijn visie gaf over de politiek.

Bekijk ook:  Recensie: Het ultimatum van John Grisham

De 21e eeuw: Campert komt tot rust

Remco Campert bleef lang jongensachtig, maar de laatste 20 jaar van zijn leven werd hij een breekbare oude man die door de straten van Amsterdam schuifelde. Hij was echter nog steeds actief met schrijven en dichten, daarbij geholpen door zijn vrouw Deborah. Hij schreef over de dood in zijn dichtbundel ‘Mijn dood en ik’ op zijn kenmerkende manier, zonder tot somberheid te vervallen. Ook in de realiteit was hij bezig met het onafwendbare einde. Deborah en Campert kochten een graf op de Amsterdamse begraafplaats Zorgvlied. Campert schreef daarover: ‘Het was een mooie en zonnige dag en het graf lag er goed bij. Ik moet zeggen dat ik er bijna zin in kreeg.’

Mijn dood en ik (2019)

‘Ha die dood, die me mijn hele leven vergezelde…’ begint Remco Campert zijn gedicht over de dood. In deze dichtbundel weet Remco Campert ook bij dit sombere onderwerp zijn lichte, luchtige toon te handhaven. De leesbaarheid en toegankelijkheid zijn nog steeds aanwezig. Rust in vrede, Remco Campert.

Dit artikel bevat affiliate links. Als je hierop klikt en een bestelling plaatst, ontvangen wij een percentage, maar jij betaalt gewoon het normale bedrag voor je product. 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *