Recensie: De bibliotheek van verboden boeken – Brianna Labuskes

De meimaand is altijd bij uitstek geschikt voor het lezen van oorlogsromans. Zo kort na die intense twee minuten stilte maken dergelijke romans vaak nog meer indruk. In dit boek draait het met name om de boekverbrandingen in Berlijn in 1933, maar deze oorlogsroman biedt nog veel meer dan dat. Lees hieronder meer over De bibliotheek van verboden boeken.

Gegevens van het boek

Titel: De bibliotheek van verboden boeken
Auteur: Brianna Labuskes
Uitgeverij: HarperCollins
Jaar van uitgave: 2023
Aantal pagina’s: 352 blz.

Waar gaat De bibliotheek van verboden boeken over?

In De bibliotheek van verboden boeken lees je over 3 vrouwen ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Hieronder vind je de flaptekst van het boek.

De bibliotheek van verboden boeken Brianna Labuskes

Berlijn, 1933.
Na het succes van haar eerste boek reist de Amerikaanse schrijver Althea naar Duitsland, waar ze al snel geconfronteerd wordt met de gruwelen van het opkomende naziregime. Ze ontmoet daar de Joodse Hannah. Langzaam maar zeker begint ze gevoelens te ontwikkelen voor deze bijzondere vrouw…

Parijs, 1936.
Nadat ze ontsnapt is uit Duitsland zet Hannah haar gevecht tegen de propaganda van de nazi’s door. Maar Hannah vecht voor meer dan alleen vrijheid: na een vreselijk verraad durft ze niemand meer te vertrouwen.

New York, 1944.
Vivian voert haar eigen oorlog, en wel tegen senator Taft, die de boekzendingen naar de Amerikaanse soldaten in Europa tegenwerkt. Vivian laat zich echter niet zo snel uit het veld slaan. Dan krijgt ze onverwachts hulp van de mysterieuze bibliothecaresse van de Bibliotheek van Verboden Boeken in Brooklyn…

Hoe zit het boek in elkaar?

Het boek volgt drie vrouwen in verschillende periodes in aanloop naar en tijdens de Tweede Wereldoorlog. We lezen het verhaal van Althea dat zich afspeelt in 1933. Hannah volgen we juist rond 1936 en 1937. En het verhaal van Vivian concentreert zich rond de periode van de invasie in 1944. Zo wisselen de hoofdstukken dus niet alleen steeds tussen de personages, maar ook in tijd. Dat maakt het verhaal soms onnodig ingewikkeld.

Bekijk ook:  Nieuwste boek van Sarah Lark

Recensie De bibliotheek van verloren boeken

Over het algemeen was De bibliotheek van verloren boeken erg prettig om te lezen. De auteur heeft een meeslepende schrijfstijl en je leest vloeiend voort, ondanks dat je regelmatig even na moet denken over welke periode je ook alweer leest. In het boek staan mooie poëtische zinnen en het verhaal van Alice in Wonderland komt steeds weer terug in deze roman. Één citaat uit dat boek is in het bijzonder belangrijk: ‘Ik weet wie ik vanmorgen was, maar ik moet sindsdien een paar keer veranderd zijn.’ Aan de hand van dat citaat wordt er een mooie parallel getrokken naar De bibliotheek van verloren boeken.

De vrouwen in het boek zijn behoorlijk vrijgevochten en dat past wat minder goed bij de tijdsgeest. Daardoor komt het verhaal zeker geromantiseerder over dan de werkelijkheid geweest moet zijn, al is het natuurlijk fictie en mag de auteur zich deze vrijheden veroorloven. Dit geldt ook voor het gemak waarmee mensen van hetzelfde geslacht een relatie met elkaar aangingen. In die tijd was dat nog helemaal niet geaccepteerd en door de nazi’s werd je zelfs vervolgd. Het komt dan ook minder geloofwaardig over dat dit zo vrijelijk beleefd kon worden, zonder dat het echt gevolgen had, terwijl dat eerder in het boek juist wel benoemd wordt. De auteur geeft achterin het boek overigens nog wel aan welke zaken uit het boek waargebeurd waren.

Zoals hierboven al te lezen was, zijn de verschillende tijdlijnen soms wat verwarrend. Enerzijds maken deze tijdssprongen het boek sterk, omdat de nadruk komt te liggen op de parallel tussen de vrouwen en je je ook gaat realiseren hoe gemakkelijk de geschiedenis zich herhaalt. Anderzijds moet je de aandacht er echt goed bij houden en realiseer je je soms na een bladzijde dat je over een ander personage aan het lezen bent dan je dacht.

Bekijk ook:  Recensie Het verborgen ei, Kelli Stuart

In het nawoord haalt de auteur Jewell Parker Rhodes nog aan, die ooit zei dat er in historische fictie zowel een literaire als een emotionele waarheid zit en dat dat haar streven is geweest. Dat zijn mooie woorden, die de auteur ook waar heeft weten te maken.

Is dit boek een aanrader?

Dit boek trok me in eerste instantie vooral aan door de cover en het feit dat het een oorlogsroman is. Is het verhaal net zo mooi als de cover zelf? De thema’s die aan bod komen zijn zeker boeiend. Rondom de Tweede Wereldoorlog lees je over liefde, vriendschap en verraad.

Bijzonder was dat Althea, een van de hoofdpersonen, zich in eerste instantie goed kon vinden in het nazisme. Het geeft een menselijk en realistisch trekje aan dit boek en laat je beseffen dat het leven altijd uit keuzes bestaat. De massa volgen is de makkelijke weg, maar niet altijd de beste. Althea’s omslag komt wat abrupt, maar ik vond het zeker een mooie draad in het verhaal, waar aan het einde van het boek nog goed op teruggeblikt wordt. Als je niet opziet tegen het lezen van de diverse verhaallijnen door elkaar, dan is het een mooie oorlogsroman met een geheel eigen invalshoek.


Leesinspiratie delen? Word dan lid van onze boekengroep op Facebook. Hier kun je jouw favoriete boeken delen en anderen om tips vragen. Natuurlijk delen wij daar ook onze winacties en de laatste boekennieuwtjes.

Bekijk nu de nieuwste boeken op bol.

Dit artikel bevat affiliate links. Als je hierop klikt en een bestelling plaatst, ontvangen wij een percentage, maar jij betaalt gewoon het normale bedrag voor je product. 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *