Recensie: Waarom het mama geen zak kan schelen – Gill Sims

Heb jij kinderen, ze gehad of zijn ze wellicht op komst? De mooiste tijd van je leven is toch het zien opgroeien van je spruiten. Of toch niet altijd? De boeken van Gill Sims zullen ouders doen glimlachten maar ook laten zuchten vanwege de herkenbaarheid. Wie (nog) geen kinderen heeft, kan ongetwijfeld om dit boek lachen of zich wellicht vast een beetje voorbereiden op de toekomst.

Wie is Gill Sims?

Gill Sims is inmiddels een bestseller auteur in Groot-Britannië. Haar succes begon in 2017 met Why mummy drinks. Het volgende boek Why mummy swears werd een nog grotere hit en stond zeven weken bovenaan de top van verkochte boeken in Groot-Britannië. Why mummy doesn’t give a D… (het hier besproken boek) is het derde in de reeks en dateert uit 2019. Het werd medio 2020 vertaald in het Nederlands. Gill Sims woont er werkt in Schotland.

Waar gaat het boek over?

Waarom het mama geen zak kan schelen

Al vijftien jaar lang zeggen mensen tegen me dat het ‘gewoon een fase’ is. ’s Nachts niet doorslapen is ‘gewoon een fase’. Ongelukjes op het potje en alles wat daarbij hoort zijn ‘gewoon een fase’. De driftbuien van de verschrikkelijke twee: ook ‘gewoon een fase’. Slecht eten, bijdehand zijn, de obsessies. De peutertijd waarin ze weigerden een slaapje te doen, de tienertijd waarin ze niet voor één uur ’s middags hun bed uit te krijgen zijn. Allemaal ‘gewoon fases’. Maar wanneer houden die ‘fases’ eens op? WANNEER?

Mama droomt van een pittoresk landelijk huisje met een rozenperk en kakelende kippen in de tuin. Maar het leven loopt zoals altijd anders. De kippen blijken vals en zwijgen, en de rozen hebben verraderlijke doornen. En dan zijn haar lieftallige kleuters ook nog eens getransformeerd tot onuitstaanbare tieners. In plaats van te fantaseren over wie er zou winnen in een gevecht – een dragon badger of een ninja horse? – brengen ze de dag al snapchattend door, slenteren ze door het huis en communiceren ze uitsluitend door middel van zuchten.

Bekijk ook:  Biografie Anya Niewierra, haar boeken en een recensie van De camino

Behalve natuurlijk wanneer er verwacht wordt dat Ellen in de vroege uurtjes haar taxidiensten aanbiedt, of als ze extravagant poseren voor hun Instagram-stories. En er is nooit, maar dan ook nooit, melk in huis. Kan mama ook maar één moment voor haarzelf hebben? Kan ze soms wat me-time krijgen, nu ze haar eigen tanden nog heeft? En kan ze eindelijk een manier vinden om er helemaal geen zak om te geven.

Recensie

Het boek is geschreven in de vorm van het dagboek van Ellen, echtgenote van Simon  en moeder van Jane en Peter. Het dagboek bestrijkt een jaar van haar leven en dat begint niet goed. Peter bekent dat hij een one night stand heeft gehad en relatietherapie heeft geen nut meer. Een voordeel lijkt dat Ellen nu eindelijk een droom kan waarmaken.

Ze verhuist met haar twee kinderen naar een huisje met tuin op het Schotse platteland. Maar niet alleen de valse kippen die ze daar aantreft, vormen een grote teleurstelling. In haar dagboek blijft niets verborgen voor het fileermes van de zelfkennis. Dat is soms niet makkelijk voor haar, maar ook vaak ongelooflijk grappig. Ellen is compleet eerlijk ten opzichte van zichzelf en neemt nergens een blad voor de mond. Dat resulteert af en toe ook in grove taal. Een boek dat iedere vrouw eigenlijk gelezen moet hebben.


Leesinspiratie delen? Word dan lid van onze boekengroep op Facebook. Hier kun je jouw favoriete boeken delen en anderen om tips vragen. Natuurlijk delen wij daar ook onze winacties en de laatste boekennieuwtjes.

Bekijk ook:  De boeken van Charlotte Link op volgorde en nieuwste boek

Bekijk nu de nieuwste boeken op bol.

Dit artikel bevat affiliate links. Als je hierop klikt en een bestelling plaatst, ontvangen wij een percentage, maar jij betaalt gewoon het normale bedrag voor je product. 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *